Applying Thoughts

முன்குறிப்பு: இந்த சம்பவம் நடந்து ஒரு மாதம் இருக்கும். சுட சுட பதிய முடியலை.

ஒரு நாள் காலை ஆபிஸுக்கு வந்ததும் வராததுமா, அவசரமா பத்ரகாளியிடமிருந்து(my team lead) அழைப்பு.
பத்ரகாளியின் திருவிளையாடல்களை அறிய read
Part-1 and
Part-2

என்னடா, நாம இப்போதைக்கு ஒரு சேட்டையும் பண்ணலையே, எதுக்கு கூப்படறா?னு யோசனையோடு போனேன்.

உக்காச்சுகோ அம்பி!னு ரொம்ப பாசம சொன்னா. சரி! எதோ குஷியான மேட்டர் தான்னு முடிவு பண்ணினேன்.

என் குழந்தைக்கு ஒரு வயசு ஆறது. மொட்டை போடனுமாம்.

நல்ல விஷயம் தானே? (அய்யோ! மொட்டைக்கு மொய் எழுதனுமா?)

சொந்த ஊரு, ராஞ்சில தான் போடனும்னு என் மாமியார் கண்டிப்பா சொல்லிட்டா. அவள் ரொம்ப பொல்லாதவள். சொன்னா, சொன்னது தான்.

(மனசுக்குள்ள,"உனக்கே ஆப்பு அடிக்க ஒருத்தி இருக்காளா?")

நான்,"பெரியவங்க சொன்னா அதுல ஒரு அர்த்தம் இருக்கும்". கண்டிப்பா சொந்த ஊருல தான் தான் மொட்டை போடனும்.

(கடுப்போட) சரி, சரி,15 நாள் லீவுல போரேன் அம்பி. நீ சேட்டை பண்ணினாலும், வேலைல கெட்டி. நீ தான் டீமை பாத்துக்கனும். ஒழுங்கா செய்வியா?

நீ உக்காந்த சீட்ல நானா? சிங்கம் உக்காந்த சீட்ல சுண்டலியா? எப்படி? எப்படி மா? வேணும்னா உன் பாத ரட்சகைய குடுத்துட்டு போ மா! நான் பரதன் மாதிரி ஆட்சி நடத்துரேன்னு ஐஸ் மழை பொழிஞ்சேன்.

சிரிப்போடு, சரி, சரி, இந்த மேட்டர டீம்ல இப்பவே டமுக்கு அடிக்க வேன்டாம். சரியா?
சரி, சரி...

ஒரு வழியா, பத்ரகாளி next day ஊருக்கு போயிட்டா...

எனக்கு அக்னி நட்சத்திரம் ஜனகராஜ் மாதிரி, "பத்ரகாளி (தங்கமணி) ஊருக்கு போயிட்டா!னு கத்தனும் போல இருந்தது..

அடுத்த நாள் காலையில, அவசரமா என் கேபினெட்ட(டீமை) Team மீட்டிங்க்!னு சொல்லி கூட்டினேன்.
ஒரு குஷியான மேட்டர் சொல்ல போரேன், நான் சொல்லி முடிச்சதும் யாரும் விசில் எல்லாம் அடிக்க கூடாது, சேச்சி, உனக்கு தான் மா!

சேச்சி நன்னா விசில் அடிப்பா. அவ அடிச்சா, பாலக்காடு வரைக்கும் கேக்கும். என் மண்டையில குட்டி, குட்டி எனக்கு அவ தான் விசில் அடிக்க சொல்லி தரா. கொஞ்சம் தேறிருக்கேன்.
என் டீம்ல எல்லாம் சரியான வானரங்கள்! (என்னையும் சேர்த்து தான்). மீட்டிங்னு எல்லாரையும் கூட்டினா, சேர்ல ஒக்காச்சுகாம, டேபிள ஏறி உக்காரும். அதான் ஒரு முன்னெச்சரிக்கை அறிவிப்பு.
பக்குவமா, விஷயத்தை போட்டு உடைத்தேன்.
சொல்லி முடிச்சதும், உய்ய்ய்ய்ய்னு ஒரு விசில் பறந்தது. யாருனு பார்த்தா, பெங்காலி ரசகுல்லா. ரெண்டு வெண்டைக்காய்களை (he hee, ladies fingers = விரல்களை) மடக்கி வாயில் வைத்து நச்சுனு விசில் அடிச்சா.
அடிச்சுட்டு, லைலா மாதிரி ஒரு சிரிப்பு வேற. அவளை நான் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன். பாவம், தாய் இல்லா குழந்தை. அவ ஆத்துல எது நடந்தாலும், ஓடி வந்து என் கிட்ட தான் யோசனை கேப்பா.
அவ ஆத்து வேலைகாரி பாலம்மா வேலைய விட்டு நின்னுட்டா, அவ செல்ல நாய்குட்டி அவ பெட்டுல உச்சா போயிடுத்துனு சொல்லின்டே போகலாம். நானும், அறிவுப்பூர்வமா, பாலம்மா போனா என்ன, ஒரு நாகம்மாவை சேத்துக்கோ, உன் நாய்குட்டிக்கு snuggy pad கட்டி விட்டுடுனு யோசனை வாரி வழங்குவேன்.

சரி, இந்த வானர கூட்டத்திடம் வேலை வாங்கனும்னா டகால்டி வேலை காட்டி தான் முடியும்னு எனக்கு தெரியும். அதனால, ஒரு அறிவிப்பு செய்தேன்.

எல்லாரும், ஒழுங்கா வேலைய முடிச்சா, லஞ்ச் முடிஞ்சதும், கேம்ஸ் ஷோ எல்லாம் நடத்துவேன். சரியா?னு ஒரு பிட்ட போட்டேன்.

பிரமாதமான வரவேற்பு. உடனே, என்ன கேம்ஸ் எல்லாம் நடத்தலாம்னு கூட்டம் சிந்திக்க ஆரம்பிச்சது.

ஒரே குரல்ல, எல்லாரும் அந்தாக்க்ஷரினு கத்தியது. அந்த ஏரியாவுல நான் கொஞ்சம் வீக். தமிழ் பாட்டுனா பொளந்து கட்டிடலாம்.
ஆனா, இங்க எல்லாம் "சனம், மனம்,தீவானா,இஷ்க்,பிஷ்க்னு இந்தி பாட்டுனா பாடும்!"

நமக்கு, "ரூப் தேரா மஸ்தானா!" (அதுவும் முதல் 4 வரி) தான் தெரியும். நாம பெப்பரபேன்னு வாய தான் பாத்துண்டு இருக்கணும்.

செல்லாது! செல்லாது!னு நான் தீர்ப்பு சொன்னா " நாட்டாமை, தீர்ப்பை மாத்தி சொல்லு! இல்ல, தலைய எடுத்துருவோம்"னு மிரட்டல் விடுகிற கூட்டம் இது. அரை மனசா சரினு சொல்லிட்டேன். ரசகுல்லா டீம்ல நான் சேர்ந்து கொன்டேன். (அவ இதுல கில்லாடி).

அப்புறம், "ரிங்கா ரிங்கா ரோஸஸ்", தம்ஷராட், Ad-act, குரல் வாக்கெடுப்பு மூலம் நிறைவேறியது.

நானும் என் பங்குக்கு, "குலை குலையா முந்திரிக்கா" கேம்ஸை முன்மொழிந்தேன்.

அப்படினா என்ன?னு எல்லாரும் கேட்டா. ஆட்ட விதிகள் எல்லாம் சொன்னவுடன், எல்லாருக்கும் ரொம்ப பிடிச்சு போச்சு. இப்பவே ஒரு ட்ரயல் பாக்கலாமா?னு ஒரு கூட்டம், தோள் தட்டியது. சரி தான்! கிழிஞ்சது க்ரிஷ்ணகிரி!னு ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு மதியம் வரை பொறுத்திருக்க சொன்னேன்.

எல்லா பிராஜக்ட் வேலைகளையும், சரி சமமா, எல்லாருக்கும் அஸைன் பண்ணிட்டு, இருக்கருதுலயே கஷ்டமான வேலையை எனக்கு எடுத்துக் கொண்டேன்.

அது தானே ஒரு நல்ல தலைக்கு அழகு! அது என்ன வேலைனு சொல்ல மறந்துட்டேனே! பிளாக் எழுதற/படிக்கற வேலை தான் அது! ( நீங்க காறி துப்புவீங்கனு எனக்கு தெரியும்)

ஒரு வழியா, டீம் மீட்டிங்க் முடிவடைந்தது!னு சொல்லி சங்கத்தை கலைத்தேன். இவ்ளோ கூத்து நடந்தும், பெரிய தலைகள் எல்லாம் அவா, அவா கேபினை விட்டு வெளியே வரவேயில்லை. அவாளும் என்னை மாதிரி பிளாக் எழுதரா போலிருக்கு!

என் டெக்னிக் நல்லவே வொர்க்கவுட் ஆச்சு. இத முடிக்க 2 நாள் ஆகும்னு டகால்டி காட்டும் பசங்க எல்லாம் அரை நாளுல முடிச்சுடாங்க. எப்பவுமே ஓப்பி அடிக்கும் குல்டி ஜிகிடிகள் எல்லாம் 2 நாள் வேலையை சேர்த்து முடிச்சுடுத்து.

அப்புறம் என்ன, மதியம் லஞ்ச் முடிஞ்சதும், ஒரே கூத்து தான்.

இத பாத்துட்டு, பக்கத்து டீம்ல பல பேர் (ஜிகிடிகள்னே வாசிக்கலாம், தப்பில்லை), எங்களையும் ஆட்டதுல சேர்த்துக்க சொல்லு!னு சின்ன புள்ள தனமா காங்கிரஸ் மாதிரி ரசகுல்லா மூலமா என்னிடம் தூது விடும் படலம். (ரசகுல்லா விடு தூதுனு புற நானூறுல ஒரு கவிதை வரலாம் எதிர்காலத்தில், யாரு கண்டா!)

எதுனாலும், யாருனாலும், நான் பொது குழுவை கூட்டி தான் ஒரு முடிவு எடுப்பேன்னு பந்தாவா சொல்லிட்டேன்.

ஆட்டம் ரொம்ப சுவாரஸ்யமா நடந்துண்டு இருக்கும் போது, பத்ரகாளியிடம் இருந்து போன். பிராஜக்ட் எப்படி போகுதுனு விசாரிப்பு. சூப்பரா போகுது தாயே! ஒன்னும் அவசரம் இல்லை, உன் கொழந்தைக்கு மொட்டை அடிச்சு, மறுபடி முடி வளர்ந்ததுக்கு அப்புறமா நீ வந்தா போதும், அவசரப்பட்டு பிளைட்டுல எல்லாம் வந்துடாதே! ரயிலுல வந்தா போதும்!னு பவ்யமா சொல்லிட்டேன்.

Ofcourse, we are not doing anything against our company policy. Yeeh, we are just "Applying thoughts".