உம்மாச்சி காப்பாத்து!

தமிழ் வருட பிறப்புக்கு ஊர் பக்கம் போகலாம் என்ற கனவு கலவரத்தால் தகர்ந்த பின், சரி இங்க பெங்களூர் அருகில் உள்ள இடங்களுக்கு போயிட்டு வரலாம்னு பொட்டிய தூக்கிட்டேன். சிருங்கேரி என்ற இடத்துக்கு போயிட்டு வா அண்ணா!னு என் உடன்பிறப்பு கட்டளையிட்டு விட்டான். தட்ட முடியலை.

எல்லா பஸ்ஸும் கல்லடி பட்டு காயமானதால், ஓடவில்லை. ஆட்டோ காரா எல்லாம் கிட்டத்தட்ட ஆட்டோ மொத்த விலையே சொன்னார்கள். ரஜினிகாந்த் மட்டும் தான் நியாயமான ரேட்டுகாரன் போலிருக்கு.

இரவு 8.45 க்கு தான் பஸ் என்றாலும், 6 மணிக்கே ஆட்டோ பிடித்து (3 மொக்கைகளை வழியில் பிடித்து ஆட்டோ சார்ஜ் ஷேர் பண்ணிட்டேன்)வழி எங்கும் கலவர சுவடுகளை கண்டுகளித்து, மெஜெஸ்டிக் பஸ் நிலையம் சென்றடைந்தேன்.

1.5 நாளாக தொடர்ந்த உண்ணவிரதத்தை, பிரட்டும்,ஆரஞ்சு ஜூஸ்ஸும் பருகி முடித்து கொண்டேன். தமிழகதின் விடிவெள்ளி, கழக போர் வாள், அஞ்சா நெஞ்சன், தானை தலைவன் நமது அம்பி தனது உண்ணாவிரததை முடித்து கொண்டார்னு சன் டீவியில் பிளாஷ் நியூஸ் வந்ததாமே? பாத்தேளா?

9 மணி நேரம் பயணம். இரவு நேரம் என்பதால் வழி எங்கும் உள்ள மலை அழகை ரசிக்க முடியலை. 12 மணிக்கு பேர் தெரியாத ஒரு இடத்தில் டிரைவர் மாமா உச்சா போறத்துக்கு பஸ்ஸ நிப்பாடினார். அந்த இடத்துல தான் எல்லா டிரைவர்களுக்கும் வரும் போலிருக்கு. நிறைய பஸ் இருந்தது. நானும் கீழே இறங்கினேன்,(அதுக்கு இல்ல, சும்மா காத்து வாங்க!).

அப்டியே ஒரு 50 அடி நடந்தேன். திரும்பி வந்தா, என் பஸ்ஸ காணும். டிரைவர் கொஞ்சம் ஓரம் கட்டி நிப்பாடி இருப்பார் போலிருக்கு. இங்க தான் ஒரு சிக்கல். நம்ம ஊரா இருந்தா மதுரை பஸ், கோவை பஸ், திருச்சி பஸ்னு செந்தமிழ்ல வாசிச்சு நாம ஒரு முடிவுக்கு வந்துரலாம். ஆனா, இங்க எல்லா பஸ்ஸுலயும் கன்னட ஜிலேபினா பிழிஞ்சு இருக்கான்? சும்ம சொல்ல கூடாது, வளைச்சு, வளைச்சு பிழிஞ்சு இருக்கான். பப்பரப்பேனு! ஒரு 1 நிமிஷம் நின்னேன்.

அப்போ தான் பளிச்சுனு ஒரு ஐடியா தோணிச்சு.

பஸ்ல வலது பக்கம் 3 வது சீட்ல ஜன்னல் பக்கமா ஒரு ஜிகிடி (மஞ்சள் சுடிதார், கறுப்பு ஷால்) இருந்ததே! அது தான் நம்ம உக்காச்சுண்டு இருந்த பஸ்னு 90 கோடி நியூரான்களில் ஒண்ணு நினைவு படுத்தியது.(உன் புத்தியே இப்படி தானா?னு நீங்க கமெண்ட் போட்டாலும் பரவாயில்லை).

எனவே பஸ்ஸ தேடறத விட்டுட்டு, மஞ்சள் கலர் சிங்குசாவை தேட ஆரம்பித்தேன். நல்ல வேளை, அதுவும் பஸ்ஸ விட்டு இறங்கி இருந்தது.(எதுக்காக இறங்கியதுனு சந்தேகம் கேக்காதீங்கோ, சத்யமா எனக்கு தெரியாது). ஒரு வழியா மஞ்சள் கலர பாலோ பண்ணி என் பஸ்ஸுக்கு போய் சேர்ந்தேன்.

மறுபடி பயணம் தொடங்கியது.சரியாக காலை 5.40 க்கு சிருங்கேரி சென்றடைந்தேன்.

சரியாக தூக்கம், உணவு இல்லாத காரணத்தால் மிகுந்த களைப்பு. குளிக்க சரியான வசதி செய்து இருந்தார்கள். நல்ல அருமையான குளியல் போட்டேன். 7 வாரமாக துவைக்காத ஜீன்ஸை விடுத்து, பளீச்னு வெள்ளை வேஷ்டி, காஷ்மீரி ஷால்(செம குளிர் பா!) அணிந்து கொண்டேன்.(தம்பியின் கட்டளைகளில் இதுவும் ஒண்ணு!).

முதலில் ஷாரதாம்பாள் கோவிலுக்குள் சென்றேன்.

....பயணங்கள் முடிவதில்லை (அடுத்த போஸ்ட்ல பக்தி ரசம் வழிஞ்சு ஓட போகுது!)

பின்குறிப்பு: "உம்மாச்சி காப்பாத்து!" இந்த டைடிலை தந்து உதவிய குழந்தை விஜிக்கு நன்றி. (ராயல்டி எல்லாம் வேண்டாம் தானே? வேணும்னா இந்த போஸ்டை படிக்கவும்)