சேற்றில் முளைத்த (செந்)தாமரை!

எனக்கு மிகவும் பிடித்த சில கவிஞர்களில் பெண் கவிஞர் தாமரைக்கு தான் முதலிடம். டைமண்ட்முத்து நன்றாக எழுதினாலும், தமிழ் சினிமாவின் வியாபார வலையில் பல தடவை விழுந்தவர் தான்.
ஒரு பெண்ணின் மெல்லிய காதலை சொல்வதில் தாமரையை அடிக்க ஆளில்லை என தைரியமாக நான் சொல்வேன்.
"வசீகரா", "ஒன்றா! ரெண்டா ஆசைகள்!",
"மல்லிகை பூவே! மல்லிகை பூவே பார்த்தாயா",
"அழகிய அசுரா! அழகிய அசுரா!!" என அடுக்கி கொண்டே போகலாம்.

ஒரு வசீகரமான, டீசன்டான (he hee,அம்பி மாதிரி) ஆணின் மெல்லிய காதலை ஏன் தாமரை தன் வரிகளில் இதுவரை வடிக்கவில்லை? என்ற ஆதங்கம் நீண்ட நாளாக இருந்து வந்தது.
அந்த குறையை,
"ஒரு மாலை இள வெயில் நேரம்!" கஜினி பட பாடல் மூலம் போக்கி விட்டார்.

"அவள் அள்ளி விட்ட பொய்கள்....
இதழோரம் சிரிப்போடு கேட்டு கொண்டே நின்றேன்!
உனகேற்ற ஆளாக யெனை மாற்றி கொண்டேனே!"

What a classic touch! இந்த பாடலை சஞ்சய் ராமசாமிய விட நான் தான் அதிகமா முனுமுனுத்து இருப்பேன். என் மொபைல் ரிங்க் டோனும் இன்னும் மாறாம இருக்கு.

ஆபாசம் இல்லாமலும் தமிழ் பாடல்களில் காதலை வெளிப்படுத்த முடியும் என்று நீரூபித்தவர் தாமரை.

ஆனாலும் "வா என்றால் வணக்கம்!
பூ என்றால் மணக்கும்" போன்ற தத்துவ பாடல்களும்,

"சீ!சீ!சீ! என்ன பழக்கம் இது?
சின்ன புள்ள போல!"
வகையறாக்களும் தான் hit ஆகின்றன அல்லது hit ஆக்க படுகின்றன.

அவர்களை சொல்லி குற்றமில்லை. நம்மாத்து சமையலுக்கே, சில சமயம் மசாலா தேவைபடுகிறதே!
ஆனால் மசாலா மட்டுமே சேர்த்து கொண்டு இருந்தால், acidic problem வந்து விடும். கடைசியில் தயிர் சாதம், வடு மாங்காய்க்கு தான் திரும்ப வேண்டும்.
தாமரையின் படைப்புகள் தயிர் சாதம், வடு மாங்காய் ரகம்.

பின்குறிப்பு: he hee, கவிஞர் தாமரை படம் கிடைக்க வில்லை. இத வெச்சு அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கோங்கோ!